Ten film to chyba jakiś pastisz w starym stylu. Zresztą on trochę chyba udaje styl starszych filmów wojennych, tylko, ze to wszystko już było. Może później jest lepiej, ale ja po dwóch odcinkach stwierdzam, żet właściwie nic się nie dzieje w tym filmie. Poza tym, że nachlany gość wyskakuje na podartym, niesprawdzonym spadochronie. Pełno takich napitych, albo naćpanych kozaków z głupimi tekstami na swój temat można spotkać w sobotnie wieczory w polskich: pubach, dyskotekach, na ulicach, itp.
W ogóle ten serial polega chyba na tym, że jest trzech gości megalomanów, którzy zachwycają się swoimi tekstami, głównie zresztą na swój temat, oraz pozostali ludzie, którzy też wciąż o nich mówią z nieukrywanym podziwem.
Jest jeszcze scena z latającym niemieckim samolotem zrzucającym od czasu do czasu pojedynczą bombę, tak, że jeden z naszych bohaterów wcale się nie chowa i deklamuje jakieś patetyczne teksty
I te teksty
Ta inwokacja o zbijaniu naturalnym, jak oddychanie na początku pierwszego odcinka Brakowało mi tylko, żeby ci żołnierze, którym on zasuwa te głodne kawałki zanim odejdą powiedzieli coś mniej więcej ,, Ale ty jesteś, ja cię!”
Albo inny tekst wyrecytowany w Kościele
Jestem kłamcą, więc tylko tutaj mówię prawdę
To nie spotkanie, to chrzest, a oto dziecię - mundur mojego najnowszego dzieła.
No a opowieści filozoficzne w stylu tej o piórach kuropatwy są chyba do dziś charakterystyczne dla nałogowych alkoholików
I ta snująca się po ekranie agentka generała de Gaullea, prawie jak oficer Abwery Hans Klos biegający po polskich podwórkach, o którym szewcy, zegarmistrze, kelnerzy wiedzą, że to nasz Janek. Na szczęście Niemcy tego nie wiedzą i fajnie („Stawka… to stary serial, więc nie mam o to pretensji)
Oczywiście takich tekstów i scen jest tutaj więcej, ale …