Aż dziw bierze, że nikt tego filmu nie widział, albo widział a nic tutaj nie wpisał. Ja dawno nie wstawiałem żadnego komentarza, więc może to jest dobra okazja. Film nie zachwyca akcją, wspaniałą muzyką, ekscytującymi zdjęciami, ale ma w sobie to coś co w kinie najbardziej kocham - spokojną narrację, która prowadzi widza przez cały czas seansu. W Midnight... wyróżnia się aktorstwo. Przez cały czas zmieniali się moi ulubieni bohaterzy. Początkowo był to Stephen Baldwin i postać Lefty'ego, jakoś takie postacie najbardziej lubię; nudne, niezbyt się wyróżniające. Może dlatego, że wychowałem się na Jarmuschu. Potem zaczęły fascynować inne postacie: Matka Lefty'ego, koleś ze stacji benzynowej (Kirk). Co do samej fabuły, to jest ona bardzo bogata, i nie ma jej co tutaj opowiadać. Mnie uderzyły dwie sceny: kiedy pastor przekonywał jednego z kolędników, że nie można poddawać się, kiedy nawet to nie ma sensu (tak by się mogło wydawać). I druga scena, kiedy Lefty wraca do domu, żeby usłyszeć "Wesołych świąt" - kapitalna scena. Bardzo rzadko daję takie oceny, ale tutaj w pełni zasłużona.

Polecam+

PS. A napisy są:)