...chciałbym tu oświadczyć śledzącym w napięciu moje oceny dziennikarzom i uczestnikom forów Filmwebu [znaczące kaszlnięcie, spojrzenie w dół i pstryknięcie okruchem z marynarki], iż w ciągu roku trzy razy obejrzałem genialny celuloidowy (czy już cyfrowy?) duet "Kiler" i "Kilerów 2-óch" i podwyższam ocenę każdego z nich z 9 do 10. Wczesniej powstrzymywała mnie przed najwyższą notą myśl podstępna: przecież to pastisz i parodia, wykorzystanie pewnych ogranych motywów, czasem jakby zestaw gagów, a może w ogóle to tylko prowincjonalny dialog jakiegoś Polaka z hollywoodzkim kinem gangsterskim...

Nie! Oprócz śmiesznych gagów, oprócz pastiszu i wykorzystywaniu wątków, motywów, nawiązań jest jednak ironia z nowobogackich Polaków, z mediów, jest ośmieszenie świata, który zaczął budzić w Polsce zaniepokojenie, z gangów, zawiązków mafii, ze świata sprzedajnych urzędników. Co prawda mimo wszystko tam króluje ŚMIECH, nie głównie satyra społeczna, nawet jaśnieje w obu filmach testament Jacquesa Tati z jego kultem pomyłek i świata "przekrzywionego"... Tak, humor jest istotą tych dwóch świetnych komedii i przestrzegam przed doszukiwaniem się w torcie błonnika ulokowanego zaledwie w wisience na tym torcie, jakim jest ten odblask prawdziwej Polski.

Machulski mnie zachwycił tymi filmami, sprawił, że czasem prawie płaczę ze śmiechu. Tam niemal każdy kadr jest mistrzowski, aktorzy grają tam znakomicie, jakby byli instrumentami w najlepszej orkiestrze świata typu katowicka, berlińska czy zespół Milesa Davisa... Dialogi są znakomicie napisane i wypowiedziane, geny każdego stworka otwierającego tam gębę są niesamowicie jednolite i wiarygodne, jakby wszyscy ci aktorzy naprawdę żyli w świecie mediów dziewczyny Kilera i w świecie kieszeni Lipskiego. Machulski ma niewiarygodnie dobre poczucie timingu, daje pożyć scenie, kadrowi, monologowi, kwestii... tyle, by nie trwała za długo lub za krótko. Kiedy zaś przychodzi "Kilerów 2-óch" i wydaje się, że trudno o świeżość, przecież ten świat już znamy, większość aktorów również, to nagle wypada jak deus ex machina arcydzielna w swojej kreacji Fraszyńska i zduplikowany wreszcie do jego bardziej komediowych możliwości Pazura, bo trzymany był daleko od "13 Posterunku", że wołałem tęsknie przy "Kilerze": "Oj, wyprasował cię Machulski, złożyłeś ofiarę, poskromiłeś sam siebie, Czarku, by wybuchali komizmem przy tobie genialny Siara i Lipski, by płaska flądra z piersiami, żona Siary wprawiła w zadyszkę ze śmiechu". Ale właśnie w "2" spada z nieba cudzoziemiec, dar Kolumbii dla narodu polskiego - wydzierżawiony nasz pupil polskiego filmu świetnie naśladujący łamanie języka polskiego w swych ustach... No i ta Fraszyńska, z zezem celującym prosto w obiektyw, przez który patrzymy na nią i zapominamy, że była jakaś Fraszyńska, bo to jest ktoś nowy, o genach tylko z łona tego świata, który Machulski tu wykreował, tak bardzo zaraźliwa w swojej wariackości jak zdumiewający we wstrętności był Brunner-Karewicz przy Klossie. A z innego nieba, jak przeszczepiony z amerykańskich filmów o cynglach spada w samochodzie ultraprzystojniak Peter J. Lucas, potomek Piasta, ale o twarzy zdjętej z mord mistrzów mokrej roboty najdroższych filmów typu 'zabili go i uciekł'... Zaś Kożuchowska, o milimetr może jakby nie tak dobra w "Kilerze" jak inni tam najlepsi, w "2" już czuje bluesa, jest znakomita.

Podkreślę, nie byłoby tych świetnych dzieł gdyby nie wspierały się na pancernych filarach doskonałych kreacji Stuhra, Pazury, Rewińskiego, Kondrata, Figury, Englerta, Fraszyńskiej, wsspomnianej, najlepdzej w "dwójce" Kożuchowskiej, no i Lucasa, który tu może miał najprostszą funkcję, ale był nie do zastąpienia.

Dziękuję Państwu za udzielenie mi głosu, klikam serdecznym, nie fu* ckowym palcem w dziesiąte gwiazdki, podwyższam...
Panie Machulski, obudź się Pan znów z tak genialnymi filmami jak Vabanki, Seksmisja, Kingsajz, Kilery 1 i 2...